Als leidinggevende verliefd op een medewerker: wat nu?

"Ik heb al mijn moed bij elkaar geraapt", vertelt Leen. Ze is een tijdje terug bij mij in een traject gestapt. Ze geeft aan dat ze met een 'raar gevoel' zit op het werk, maar dat ze het eerst over een paar serieuze professionele uitdagingen wil hebben.

Het lijkt op het eerste zicht een typisch gesprek met een leidinggevende te worden, tot we bij de verstandhouding met haar team komen.

"Ik heb het gevoel dat ik geen gezag meer heb over mijn team" zucht Leen.
Ze mist verbinding met de naaste medewerkers, en wat ze ook probeert, werkt niet. Ze heeft al veel gelezen over leiderschap, maar dat het in haar eigen team zo kon foutlopen had ze niet voorzien.

Leen voelt zich een zwakke leidinggevende, vertelt ze. "Ik werk echt keihard om mijn mensen mee te krijgen in mijn verhaal en mijn visie, maar het werkt niet. Ik probeer dat te compenseren door er zelf nog meer tegenaan te gaan, maar niets schijnt te lukken."
Tijdens overleg wordt er slecht geluisterd, medewerkers doen gewoon waar ze zelf zin in hebben, ze kiezen hun eigen prioriteiten. Ze heeft het gevoel dat er over haar geroddeld wordt.

We pakken de koe bij de horens en overlopen samen haar teamleden. Aan de hand van de antwoorden van Leen op mijn vragen, krijg ik zo een beeld van de dynamiek in haar team.

En dan zie ik de glinstering in haar blauwgrijze ogen als we bij teamlid Dieter uitkomen. Er komt een guitige glimlach op haar gezicht, die zonder woorden alles blootlegt. De combinatie van spanning rond haar mond en een deugenietenblik kan ik als coach niet laten liggen. Lichaamstaal vertelt meer dan woorden.

Dieter is een van haar beste medewerkers, vertelt ze, ze hebben een fijne band en ze haalt energie uit zijn aanwezigheid. Als hij er niet is, mist ze hem.
De professionele relatie is intussen wat persoonlijker geworden, "we sturen 's avonds al eens een berichtje naar elkaar. Gewoon, warme, hartelijke berichtjes - ze doen echt deugd."

Leen was op dreef in het gesprek, ik liet haar voluit vertellen. Het was voor haar duidelijk een opluchting om dit te delen op een veilige en confidentiële manier.
Ze vertelde verder. Ze kreeg meer en meer bewuste dromen over hem, ze begon al eens te fantaseren, hoe zou het zijn...?

Als ze  hem op kantoor ziet, zoekt ze hem altijd direct op. "Het lijkt alsof ik de andere medewerkers niet zie, mijn focus is dan enkel op Dieter."

Volgens Leen weet Dieter niet dat zijn leidinggevende zo met hem bezig is. Hij geniet van de aandacht, merkte ze, maar hij definieert dat volgens haar als een warm contact tussen twee mensen met een 'klik'.

Plots roept ze uit :"Oh my god, ik lijk wel verliefd op Dieter. Ik heb dat nog nooit zo uitgesproken. Amai, wat moet ik hier mee?"
Haar frank valt dat ze te weinig aandacht heeft voor de andere collega's, en dat dit niet OK is voor een leidinggevende.

Bovendien heeft Leen een vaste relatie. Ze voelt zich schuldig en verward, en vraagt mij om advies.

Ik geef haar de opdracht tijd, rust en ruimte te nemen om vooral te voelen en op een rijtje te plaatsen waar haar eigen behoeften zijn.
"Wat trekt je aan in Dieter, Leen? Welke 'missing link' betekent hij voor jou?"

Dergelijke verliefdheid is een spiegel voor je eigen noden. Je gaat de ander idealiseren, als persoon, als medewerkers of collega. Door deze noden te ontdekken, kun je meer afstand nemen van de verliefdheid, en zo evolueren naar een gezonde werkrelatie. 

(Ik moest er Leen gelukkig niet attent op maken dat het hoogst ongepast is om als leidinggevende avances te maken naar een medewerker).

Als ik Leen terugzie tijdens de volgende coachingsessie, straalt ze weer, maar deze keer om een andere reden. Ze heeft een nieuw evenwicht gevonden.

Ons gesprek was voor haar verhelderend geweest, vertelt ze. Ze geeft toe dat ze op zoek was naar een warm sociaal contact. Thuis was dit een beetje verloren gegaan door chronisch tijdsgebrek en de energie die haar job vroeg. Die verloren warmte meende ze op het werk als leidinggevende te herkennen bij Dieter.

Vanzelfsprekend voelden de andere collega's dat aan. Er kwam meer sociale afstand met haar medewerkers, waardoor Leen het contact nog meer miste, en zo nog meer toenadering zocht tot Dieter.

Leen had na ons vorige gesprek een aantal acties genomen. Eerst en vooral had ze in haar vaste relatie aangegeven dat ze meer tijd wilde met haar partner, dat ze meer ontspannen samen wil zijn.
Daardoor begon ze ook Dieter met andere ogen te bekijken op het werk. De verliefdheid vervaagde.

Er zijn voor Leen gelukkig geen potten gebroken. Ze maakte stap voor stap ook meer connectie met haar andere teamleden. Het gaat de goede weg op met haar, ook als leidinggevende.

Als je zelf ooit in dit soort situatie hebt gezeten, dan weet je hoe belangrijk het is om iemand in vertrouwen te kunnen nemen die geen kamp kiest, maar wel zoekt naar de signalen en leermomenten in deze situatie.

Een goede coach zorgt ervoor dat kleine problemen in de kiemfase geen grote issues worden.

Heb jij ook al ooit met dit soort gevoelens gezeten?
Zoek je een luisterend kritisch oor en een open geest om samen oplossingen te bedenken?
Vraag hier gerust een kennismakingsgesprek met mij aan.